Cechy drewna dębowego

Krótko o dębie

Początkowo drewno dębowe jest szarożółte, jednak wraz z upływem czasu zaczyna ciemnieć do barwy jasno lub ciemnobrązowej. Charakterystyczne dla dębu są proste słoje o różnej wielkości. Zazwyczaj słoje rozmieszczone są nierównomiernie.

Dębina to przede wszystkim drewno ciężkie, twarde i średnio podatne na kurczenie. Zaletą jest bez wątpienia łatwość, z jaką poddaje się obróbce: dość łatwo jest je wygiąć, skleić czy zabarwić. Jako wadę natomiast wskazać można żmudny proces polerowania. Z drugiej jednak strony świadczy to o naprawdę ogromnej wytrzymałości. Wydaje się to być istotne zwłaszcza wtedy, gdy decydujemy się na drewnianą podłogę. Wybierając drewno na podłogę, warto rozważyć dąb, ponieważ dębina nie będzie się zbyt łatwo ścierała.

Dębina to materiał, który trzeba umiejętnie i starannie suszyć, w przeciwnym razie możliwe jest powstawanie pęknięć. Warto również wiedzieć, że jest to drewno zawierające spore ilości garbników, co sprawia, że kontakt ze związkami żelaza może powodować jego odbarwienie. Uważa się, że im szersze są słoje dębiny, tym jest ona twardsza. Z kolei niewielkich rozmiarów słoje to znak, że drewno jest miękkie, podatne na ścieranie. Dąb odporny jest na działanie wody.

Z drewna dębowego nie tylko wytwarza się meble dębowe

Dębina jest powszechnie wykorzystywana do wyrobu mebli oraz podłóg (można tu wymienić tradycyjną klepkę). Stosowana jest także w produkcji boazerii. Drewno dębowe to również nierzadko materiał opałowy. Dębina ceniona jest zwłaszcza w szkutnictwie oraz w stolarstwie. Najbardziej wytrzymałe gatunki używane są do wyrobu żaluzji i okiennic zewnętrznych, produkuje się z nich także schody.