Na przełomie pierwszego i drugiego tysiąclecia naszej ery, pod wpływem sztuki Bliskiego Wschodu (Bizancjum, Arabia) powstał i rozpowszechnił się w meblarstwie styl romański. Romańskie wnętrza mieszkalne urządzano bardzo skromnie. Mebli w nich było mało. Do naszych czasów przetrwały jedynie niewielkie ilości mebli zamkowych, klasztornych i kościelnych. One właśnie, a w jeszcze większym stopniu płaskorzeźby i rysunki mebli, są głównym źródłem ich poznania.

W połowie XIII w. meblarstwo romańskie ustąpiło miejsca szybko rozwijającemu się meblarstwu gotyckiemu, które przetrwało do końca średniowiecza, tj. do ok. 1500 r. Rozwój meblarstwa gotyckiego zbiega się z rozwojem miast, a ten z kolei ze wzbogaceniem mieszczaństwa (rozwój handlu po wojnach krzyżowych) i powstaniem silnych organizacji cechowych (pierwszy w Polsce cech stolarski powstał w 1489 r. w Krakowie).

Historia łóżka

Korzystanie z niego zajmuje nam średnio 8 godzin na dobę, czyli 1/3 naszego życia. Jest obowiązkowym wyposażeniem każdego mieszkania. Oczywiście mowa o łóżku. Czy kiedykolwiek zastanawialiśmy się nad jego pochodzeniem i tym jak ewoluowało w ciągu tysięcy lat? Jak się zmieniło od czasów prehistorycznych po czasy współczesne?

Pierwsze wzmianki dotyczące łóżka datuje się na czasy neolitu. Trudno nazwać je łóżkami, raczej trafniejsze będzie określenie posłanie. Ludzie tamtych czasów tak ja my, czuli potrzebę odpoczynku. W możliwie dostępny sposób starali się odizolować od wilgotnej ziemi, czy twardego podłoża. Do tego celu używali wysuszonej ściółki leśnej, liści, czy mchu. W późniejszych czasach zaczęto tworzyć podwyższenia ziemne, które dodatkowo izolowały od wilgoci, natomiast w ciągu dnia służyły do siedzenia tzw. ławy ziemne.