Drewno bukowe - cechy i właściwości

Buk to wolno rosnące drzewo o wysokości do 40 m i średnicy do 150 cm ma pierścień dobrze wyrośnięty i ukształtowany, do wysokości ok. 20 m wolny od gałęzi, o kształcie cylindrycznym.
Kora w młodości gładka, cienka, szarozielona o jasnym połysku, z wiekiem srebrzystoszara, zwłaszcza na gruntach wapiennych, udział kory wynosi 7,4%, gęstość - 579 kg/m³. Rysunek lekko słoisty na płaszczyźnie stycznej, lekko prążkowany na płaszczyźnie promieniowej, mało dekoracyjny. Barwa drewna jest żółtoczerwonawa do czerwonawo-brunatnej, fałszywa twardziel czerwona do czerwono-brązowej. Zapach drewna jest niecharakterystyczny.

Obróbka mechaniczna: dobra, drewno jest podatne na skrawanie i łuszczenie, dobre połączenia na gwoździe i śruby- zaleca się jednak wstępne nawiercanie.

Suszenie: dobre, wykazuje skłonność do pękania i paczenia się.

Sklejanie: dobre.

Wykańczanie powierzchni:  dobre, drewno dobrze się bejcuje i pokrywa lakierami.

Inne: fałszywa twardziel nie jest podatna na impregnowanie.

Wady drewna: krzywizny, niecylindryczność, skręt włókien, fałszywa twardziel, guzy, oparzelina, spękania mrozowe, przebarwienia spowodowane przez grzyby, przebarwienia oksydacyjne, zgnilizna, chodniki owadzie.

Trwałość: niewielka; drewno podatne na zaatakowanie przez grzyby i owady; nieodporne na warunki atmosferyczne.

Zastosowanie: drewno okleinowe; przeważnie na okleiny skrawane z przeznaczeniem na sklejki, płyty spajane, drewno prasowane; drewno na meble, okładziny i parkiet; drewno konstrukcyjne średnich wymagań; do budowy pojazdów, maszyn; zastosowanie w budownictwie ziemnym, wodnym i wysokim; drewno specjalne na płyty wiórowe i pilśniowe, papier i celulozę, przyrządy sportowe, beczki, skrzynki, ławki, uchwyty (oprawy narzędzi), sprzęt domowy, wełnę drzewną, zabawki, progi; nadaje się do toczenia. Ponadto z buka pozyskuje się ocet drzewny, węgiel drzewny i olej smołowy; drewno świetne do celów giętarskich.